8, 16 én 10 kilometer in één weekend tijdens de Dam tot Dam 2025. Voor velen al een prestatie, maar voor Genet was het zoveel meer: een overwinning op drie keer terugkerende borstkanker, een hersenvliesontsteking en het opnieuw leren lopen na volledige afhankelijkheid.
Hardlopen zat in haar bloed
Genet groeide op in Ethiopië, waar hardlopen geen hobby is, maar een manier van leven. “Bij ons is rennen werk. Je gelooft erin omdat het goed voor je is.” Die mentaliteit hield haar overeind toen in 2022 het verschrikkelijke nieuws kwam: borstkanker.
LEEF! als veilige plek
Vanaf de eerste diagnose vond Genet steun bij LEEF!. Hier volgde ze fysiotherapie en voelde ze zich vanaf het begin thuis. “Het is geen kille medische omgeving, maar een plek waar je écht gezien wordt. Dat maakt het verschil.”
De derde keer kanker – bijna opgeven
Begin 2023 leek ze langzaam vooruit te komen en begon ze zelfs weer voorzichtig met hardlopen. Maar in mei sloeg het noodlot opnieuw toe: de kanker keerde terug en daarbovenop kreeg ze hersenvliesontsteking. Haar linkerzijde raakte verlamd en ze belandde in een rolstoel.
“Ik dacht: dit kan ik niet meer. Ik wist hoe zwaar behandelingen waren, dat wilde ik niet nóg een keer. Ik wilde eigenlijk stoppen met behandelen.”
Toch wist fysiotherapeut Melissa haar te overtuigen dat ze het moest proberen: “Als je het niet doet, weet je het nooit.” En dat deed ze. De kracht om door te zetten kwam uit Genet zelf. Van rollator naar loopband, van korte stukjes wandelen naar krachttraining – ze vocht zich stap voor stap terug.
Dam tot Dam 2024 – te zwaar, maar gehaald
Ondanks alles gaf ze zich op voor de 16 kilometer Dam tot Dam 2024. Dat vergde een heel traject: schema’s, trainingen, medicatie om te kunnen starten. Ze haalde de finish, maar achteraf zei ze: “Het was mega zwaar, eigenlijk te zwaar. Ik dacht echt: dit was de laatste keer.”
Dam tot Dam 2025 – stiekem alles gelopen
Toch bleef ze trainen. Want hardlopen zit nu eenmaal in haar bloed. Stilzitten was geen optie. En in 2025 zette ze zich stiekem in voor alle afstanden: 8, 16 én 10 kilometer wandelen in één weekend. Zelfs Melissa wist het niet.
Op de ochtend van de eerste race kwam ze nog bij LEEF! langs om haar knie en schouder te laten tapen. Daarna stond ze aan de start – vastbesloten. En dit keer genoot ze. Ze haalde zelfs hier en daar mensen in en iedere kilometer voelde als een feestje. “Ik voelde me vrij, iedere stap liet ik iets van mijn ziekte achter me.”
Vooruit kijken
Vandaag traint Genet verder bij LEEF!. Haar volgende doel: de halve marathon van Amsterdam. En haar droom? Een ultraloop in Afrika. Dankzij de begeleiding bij LEEF!, het geloof in beweging en haar eigen mentale kracht heeft ze letterlijk en figuurlijk weer de regie over haar leven terug.